Στην ιστορία υπήρχαν διάφοροι λαοί που δεν θα
ήθελε κανείς να συναντήσει και αυτοί είναι οι τέσσερις χειρότεροι. Κάτι σαν
ταξιδιωτικός οδηγός για χρόνο-ταξιδιώτες.
(και ναι, οι Σπαρτιάτες είναι
μέσα)
Η ιστορία είναι κάπως φτωχή για τους Κέλτες,
κυρίως γιατί δεν έγραψαν τίποτα και όποιος τους συνάντησε πέθανε βασανιστικά.
Αλλά είναι γνωστό ότι είχαν ένα φετίχ με τους αποκεφαλισμούς . Το δυσκολότερο
στο να είσαι Κέλτης είναι ότι μετά από μια κουραστική ολοήμερη μάχη, θα πρέπει
να πιάσεις πάλι δουλειά (μαζί με το τσεκούρι σου) και να αρχίσεις να μαζεύεις
σουβενίρ για το σπίτι. Άρα το μέσο κέλτικο σπίτι έμοιαζε με το δωμάτιο τροπαίων
ενός κυνηγού. Τα Κελτάκια θα είχαν όμορφα όνειρα.
Ο λόγος για αυτήν την μανία με τους
αποκεφαλισμούς που είχαν οι κέλτες ήταν ότι πίστευαν πως το κεφάλι περιέχει την
ψυχή του ανθρώπου και πως εάν το έκοβες από τον νεκρό πριν αποσυντεθεί η ψυχή
του νεκρού σου ανήκει.
Ένα ακόμα θεματάκι που είχαν οι Κέλτες ήταν πως
του άρεσε να μάχονται φορώντας μπλε χρώμα. Μόνο και τίποτα άλλο. Ήταν τόσο
σκληροπυρηνικοί που δεν τους ένοιαζε άμα άφηναν κάποια ευαίσθητα μέρη του
σώματος τους εκτεθειμένα.
‘’Θα αποκρούσω το σπαθί σου με τα κάκαλά μου
ρε!’’ ή κάτι τέτοιο θα φώναζαν στους εχθρούς τους.
Οι Αζτέκοι πίστευαν πως κάθε πενήντα δύο
χρόνια ο κόσμος θα καταστραφεί, (οπότε το 2064 θα έχουμε πάλι την ίδια ιστορία)
και ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει να υπάρχει ο κόσμος ήταν οι θεοί να είναι
αρκετά δυνατοί. Και ποιος είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουν την δύναμή
τους οι θεοί; Ένα καλό πρωινό από ανθρώπινες θυσίες, και λίγος κανιβαλισμός,
έτσι για την γεύση.
Οι περισσότερες θυσίες είχαν να κάνουν με τον
θεό του ήλιου και πως θα τον κρατήσουν ευχαριστημένο. Η θυσίες λάμβαναν μέρος
σε μια μεγάλη πυραμίδα για να έχει καλή θέα. Αφαιρούσαν την καρδιά του θύματος
(με αυτήν ακόμα να χτυπάει) και μετά πετούσαν από της σκάλες το πτώμα.
Προσάρμοζαν τις τελετές στους θεούς τους, δηλαδή για τον θεό της φωτιάς χρησιμοποιούσαν
πυρωμένα εργαλεία, για την θεά της ομορφιάς αφαιρούσαν το δέρμα από την θυσία
ακόμα ζωντανή (τη σχέση έχει κάτι τέτοιο με την ομορφιά δεν θα το κρίνω εγώ, ας
το κάνει καμία αισθητικός).
Λίγο παραπάνω αναφέρθηκε ο κανιβαλισμός. Ναι,
διάλεγαν τα μαλακά και νόστιμα κομμάτια και τα έτρωγαν. Πιθανολογείτε πως αυτό
συνέβαινε λόγο της φτωχής τους διατροφής σε ζωικά λιπαρά. Όποιος έχει ζήσει με
γυναίκα που προσπαθεί να κάνει χορτοφαγική δίαιτα και το πρωί ξύπνησε με
δαγκωνιές στο χέρι θα καταλάβει.
Μετά από την γνωστή ταινία όλος ο κόσμος
κατάλαβε πως οι Σπαρτιάτες δεν ήταν οι τύποι που θα έβγαινε κανείς για μπύρες.
Ένα μάτσο στρατόγκαυλοι που όλο το βράδυ θα σε κοροϊδεύουν που δεν ανήκεις στον
στρατό. Και θα σου έπιναν και της μπύρες.
Είναι γνωστό ότι πετούσαν όποιο παιδί
ήταν ‘’ατελές’’. Εκτός αυτού έκαναν
μπάνιο με κρασί τα νεογέννητα. Ακριβώς, εάν δεν άντεχες μια νταμιτζάνα κρασί
από την πρώτη μέρα της ζωής σου δεν ήσουν άξιος να είσαι Σπαρτιάτης.
Όλοι οι ενήλικες Σπαρτιάτες ήταν πολεμιστές.
Όλες οι υπόλοιπες δουλειές ήταν υποχρέωση των σκλάβων. Οι Σπαρτιάτες πολεμούσαν
μέχρι την μέρα που θα μπορούσαν να αποσυρθούν, στην ηλικία των εξήντα ετών (ανάλογο
με έναν σημερινό άνθρωπο να φτάσει την ηλικία των τετρακοσίων). Φυσικά μπορεί
κάποιος να ζούσε μια ζωή σαν καλός πατέρας και σύζυγος, αλλά δεν δικαιούταν
μνήμα. Οι μόνοι που το δικαιούνταν ήταν οι πεσόντες στη μάχη. Ήρωας πολέμου;
Άμα είσαι ακόμα ζωντανός δεν είσαι αρκετά ήρωας για την Σπάρτη.
Οι σκλάβοι που αναφέρθηκαν πριν; Οι
Σπαρτιάτες έδερναν τους σκλάβους τους δια νόμου. Όχι ότι είχαν το δικαίωμα να
τους δείρουν, είχαν την υποχρέωση να τους σαπίσουν στο ξύλο. Υπήρχε μια
‘’γιορτή’’ κατά την οποία νεαροί Σπαρτιάτες γυρνούσαν και έσφαζαν σκλάβους
χωρίς καμία τύψη. Όποιος δεν σκότωνε θα τον λέγανε πούστη.
Υπολογίζεται πως οι Μογγόλοι σκότωσαν σαράντα
εκατομμύρια κόσμο. Άμα σε μια εκστρατεία των Μογγόλων έμπαινες στον δρόμο τους,
οι επιλογές σου ήταν ή σου παίρνουν κυριολεκτικά τα πάντα, μαζί με τις γυναίκες
και τα παιδιά ή κτηνώδης θάνατος.
Κατά την επιδρομή τους στην Ινδία, ένας
Μογγόλος αξιωματικός έχτισε μια πυραμίδα από ενενήντα χιλιάδες ανθρώπινα
κεφάλια έξω από το Δελχί. Τους άρεσε να πετάνε κεφάλια και μολυσμένα πτώματα με
τον καταπέλτη και άμα έπεφταν σε κάποια γυναίκα που ήταν σε ενδιαφέρουσα έκαναν…
πράγματα που δεν θα πούμε εδώ. Όταν πλησίαζαν, τα βέλη και τα ακόντια που
εκτόξευαν οι εχθροί τους έβρισκαν μια ανθρώπινη ασπίδα από απόστρατους και
σκλάβους.
Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που οι Σπαρτιάτες
πρέπει να αρκεστούν στην δεύτερη θέση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου